Natriumboorhydride

Natriumboorhydride, ook bekend als natriumtetrahydridoboraat en natriumtetrahydroboraat, is een anorganische verbinding met de formule NaBH4. Deze witte vaste stof, die meestal als poeder wordt aangetroffen, is een reductiemiddel dat zowel in het laboratorium als op industriële schaal in de chemie wordt toegepast. Het is getest als voorbehandeling voor het verpulveren van hout, maar is te duur om in de handel te worden gebracht. De verbinding is oplosbaar in alcoholen, bepaalde ethers en water, hoewel het langzaam hydroliseert.

De verbinding werd in de jaren veertig ontdekt door H. I. Schlesinger, die een team leidde dat op zoek was naar vluchtige uraniumverbindingen. De resultaten van dit oorlogsonderzoek werden in 1953 vrijgegeven en gepubliceerd.

Toepassingen

De belangrijkste toepassing van natriumboorhydride is de productie van natriumdithioniet uit zwaveldioxide: natriumdithioniet wordt gebruikt als bleekmiddel voor houtpulp en in de verfindustrie.

Natriumboorhydride vermindert aldehyden en ketonen om de gerelateerde alcoholen te geven. Deze reactie wordt gebruikt bij de productie van verschillende antibiotica, waaronder chlooramfenicol, dihydrostreptomycine en thiofenicol. Verschillende steroïden en vitamine A worden bereid met natriumboorhydride in ten minste één stap.

Natriumboorhydride wordt beschouwd als een kandidaat voor waterstofopslag in vaste toestand. Hoewel praktische temperaturen en drukken voor waterstofopslag niet zijn bereikt, werd in 2012 met succes een kern-schil nanostructuur van natriumboorhydride gebruikt om waterstof onder gematigde omstandigheden op te slaan, vrij te maken en weer op te nemen.

Natriumboorhydride kan worden gebruikt om roestvorming in oude boeken en documenten te verminderen.