Kaliumnatriumtartraat

Kaliumnatriumtartraat tetrahydraat, ook bekend als Rochelle-zout, is een dubbel zout van wijnsteenzuur dat voor het eerst werd bereid (rond 1675) door een apotheker, Pierre Seignette, uit La Rochelle, Frankrijk. Kaliumnatriumtartraat en monokaliumfosfaat waren de eerste materialen waarvan werd ontdekt dat ze piëzo-elektriciteit vertoonden. Deze eigenschap leidde tot het uitgebreide gebruik ervan in "kristal" grammofoon (phono) pick-ups, microfoons en oorstukken tijdens de opkomst van consumentenelektronica na de Tweede Wereldoorlog in het midden van de 20e eeuw. Dergelijke transducers hadden een uitzonderlijk hoge output met typische uitgangspatroonuitgangen van wel 2 volt of meer. Rochelle-zout is vervloeiend, dus alle transducers op basis van het materiaal verslechteren als ze onder vochtige omstandigheden worden bewaard.

Het is medicinaal gebruikt als laxeermiddel. Het is ook gebruikt bij het verzilveren van spiegels. Het is een ingrediënt van Fehling's oplossing (reagens voor het verminderen van suikers). Het wordt gebruikt bij het galvaniseren, in elektronica en piëzo-elektriciteit, en als verbrandingsversneller in sigarettenpapier.

Bij organische synthese wordt het gebruikt in waterige opwerkingen om emulsies op te breken, vooral voor reacties waarbij een op aluminium gebaseerd hydridereagens werd gebruikt. Natriumkaliumtartraat is ook belangrijk in de voedingsindustrie.

Het is een veelvoorkomend neerslagmiddel in eiwitkristallografie en is ook een ingrediënt in het Biuret-reagens dat wordt gebruikt om de eiwitconcentratie te meten. Dit ingrediënt houdt koperionen in oplossing bij een alkalische pH.