Tin(IV)oxide

Tin(IV)oxide, ook bekend als stannineoxide, is de anorganische verbinding met de formule SnO2. De minerale vorm van SnO2 wordt cassiteriet genoemd en dit is het belangrijkste erts van tin. Met veel andere namen is dit tinoxide een belangrijk materiaal in de tinchemie. Het is een kleurloze, diamagnetische, amfotere vaste stof.

Toepassingen

Samen met vanadiumoxide wordt het gebruikt als katalysator voor de oxidatie van aromatische verbindingen bij de synthese van carbonzuren en zuuranhydriden.

-Keramische glazuren

Tin(IV)oxide wordt al lang gebruikt als opacifier en als witte kleurstof in keramische glazuren. Dit heeft waarschijnlijk geleid tot de ontdekking van het pigment lood-tin-geel, dat werd geproduceerd met tin(IV)oxide als verbinding. Het gebruik van tin(IV)oxide komt vooral veel voor in glazuren voor aardewerk, sanitair en wandtegels. Tinoxide blijft gesuspendeerd in de glasachtige matrix van de gebakken glazuren, en omdat de hoge brekingsindex voldoende verschilt van de matrix, wordt het licht verstrooid, waardoor de dekking van het glazuur toeneemt. De mate van oplossen neemt toe met de baktemperatuur, en daardoor neemt de mate van ondoorzichtigheid af. Hoewel afhankelijk van de andere bestanddelen, is de oplosbaarheid van tinoxide in glazuursmeltingen over het algemeen laag. De oplosbaarheid wordt verhoogd door Na2O, K2O en B2O3 en verminderd door CaO, BaO, ZnO, Al2O3 en in beperkte mate PbO.

SnO2 is gebruikt als pigment bij de vervaardiging van glazen, email en keramische glazuren. Pure SnO2 geeft een melkwitte kleur; andere kleuren worden verkregen bij vermenging met andere metaaloxiden, b.v. V2O5 geel; Cr2O3 roze; en Sb2O5 grijsblauw.

-Polijsten

Tin(IV)oxide kan worden gebruikt als polijstpoeder, soms in mengsels ook met loodoxide, voor het polijsten van glas, sieraden, marmer en zilver. Tin(IV)oxide voor dit gebruik wordt soms "stopverfpoeder"  of "stopverf voor juweliers" genoemd.

-Glascoatings

SnO2-coatings kunnen worden aangebracht met behulp van chemische opdampingstechnieken, opdampingstechnieken waarbij SnCl4 of organotinetrihaliden worden gebruikt, b.v. butyltintrichloride als vluchtig middel. Deze techniek wordt gebruikt om glazen flessen te coaten met een dunne (<0,1 μm) laag SnO2, die helpt om een ​​volgende beschermende polymeercoating zoals polyethyleen op het glas te hechten.

Dikkere lagen gedoteerd met Sb- of F-ionen zijn elektrisch geleidend en worden gebruikt in elektroluminescente apparaten en fotovoltaïsche cellen.

-Gasdetectie

SnO2 wordt gebruikt in sensoren van brandbare gassen, waaronder koolmonoxidedetectoren. Hierin wordt het sensorgebied verwarmd tot een constante temperatuur (enkele honderden ° C) en in aanwezigheid van brandbaar gas daalt de elektrische weerstand. Doping met verschillende verbindingen is onderzocht (bijvoorbeeld met CuO). Doping met kobalt en mangaan, geeft een materiaal dat kan worden gebruikt in b.v. hoogspanningsvaristoren. Tin(IV)oxide kan worden gedoteerd met de oxiden van ijzer of mangaan.